Loslaten

Wat voor de één loslaten is, betekent voor de ander geheel iets anders. Sta eens even stil, wat voor jou loslaten betekent?

Wat is mijn verhaal over loslaten?

Vanaf het moment dat we op aarde komen, worden we door de verloskundige opgevangen, gewassen, gewogen en aangekleed. We zijn direct in aanraking met overgave.

Als baby vertrouw je direct op de wereld om je heen. Je kunt niks anders dan je overgeven aan de mensen die jou opvoeden. Je hecht je als baby nergens aan, ook al willen ouders dit wel geloven. Tuurlijk heeft je baby een band met je opgebouwd, de negen maanden dat hij bij mama in haar buik is, en papa’s zijn stem is ook herkenbaar geworden, want die heeft tenslotte heel veel avonden tegen de buik aangepraat. Maar als de baby word afgestaan, dan hecht deze zich direct aan de opvoeders, en kan de band met ouders loslaten.

Deze ultieme overgave en vertrouwen dat alles altijd goed zal komen, dat is voor mij loslaten.

We hechten ons aan alles. We denken dat dingen en mensen ons eigendom zijn. De wereld waarin we leven, zien we als onze wereld.

Waar is het ontstaan dat we ons aan alles hechten en iets als eigendom zien?

Dat kan ik niet voor jullie bepalen, wel kan ik vertellen wanneer ik heb leren loslaten, en nog leerling ben.

Na een innerlijke reis heb ik voor ogen gezien dat het ultieme loslaten een bevrijding is, en dat ik mag ontdekken wie ik ben. Deze ontdekkingsreis doe ik alleen. Niemand kan mij hierbij helpen.

Ik kon nooit geloven, als men sprak over je kinderen loslaten. Dit doe je niet, was het eerste wat ik riep. Maar ook hen mag ik loslaten. Loslaten betekent niet dat ik niet van hen zal houden, ik zal er zijn wanneer ze mij nodig hebben. Maar als moeder, dacht ik dat zij mij altijd nodig zouden hebben, en dat is niet zo. Dat is een illusie, waar ik als moeder in wilde geloven.

Begrijp me niet verkeerd, dat een baby of een kind zeker wel afhankelijk is hoe we hen opvoeden en liefde geven, hoe we de mondjes vullen met verantwoord voedsel en welke normen en waarde we hen meegeven. Op een bepaalde leeftijd, mogen we loslaten van verantwoordelijkheid en dit hen zelf laten beslissen. Wel kunnen we in de opvoeding van een baby al rekening houden met hun eigen karakter en wensen.

Als ouders denken we vaak dat alles wat wij weten, en hoe wij denken dit ook goed is voor onze kinderen. Dit is integendeel.

Als één van mijn zoons viel, dan riep ik, “ach kom maar, het valt wel mee”, pleister erop, kusje erop, en we verwachten dat ze dan niet meer huilen. Waarom leer ik mijn kinderen dat huilen niet nodig is? Ze mogen even stil staan bij het moment dat het pijn doet, en als daar een traan bij komt dan mag deze er zijn.

Als een klant bij me komt en zegt, “ik vind me te dik”. Dan is het niet de bedoeling dat ik zeg, “ach dat valt toch wel mee”. Het gaat erom wat de persoon in kwestie voelt.

Dit is loslaten van hetgeen ik denk voor een ander, en soms ook voor mezelf.

Denken word namelijk aangestuurd door alles wat we onder ogen krijgen. Onze denken word vaak beinvloed. Om dit te voorkomen is het van belang, het denken onder controle te krijgen, en zelf goed de balans te vinden in wat je wilt denken en wat je mag loslaten.

Voelen is echt iets voor de vrouwen, dus ook voor mij. Ik zeg heel vaak, “ik voel dit, of ik voel dat”. Als dit een gevoel van mezelf is dan is dit prima, maar ik denk soms ook te voelen wat een ander voelt. Ook dit mag ik loslaten. Denk niet voor een ander, voel niet voor een ander. Dit voorkomt een hoop misverstanden en geeft me meer energie voor het bezig zijn met mezelf.

Nog een voorbeeld van het leren loslaten is, mijn huishoudelijk taken. Ik ben al op jonge leeftijd bezig met huishoudelijke taken. Het zit in mijn systeem, en ik doe het altijd op “mijn” manier. De controle hierover vasthouden was wat ik deed. Mijn man of kinderen maken op hun manier schoon en dan bemoei ik me ermee, omdat het niet gaat zoals ik dat doe. Tot ergernis toe. Voorheen kon ik alleen maar denken, ” waarom doen zij het nu niet goed”. Maar wat is goed? Niet alleen mijn manier is goed. Ze willen me helpen en ik ben ondankbaar omdat het niet op mijn manier gaat. Best erg als ik het nu opschrijf en het voelt of ik met mijn billen bloot ga, om het nu aan jullie te vertellen. Maar ook dat mag ik direct weer loslaten. Waar ik nooit begreep waarom ik zelf altijd de huishoudelijke taken deed, denk ik dat het me nu wel duidelijk is. Door dit los te laten, merk ik dat ik kan genieten als mijn kinderen, schoondochters en man me helpen met allerlei.

Loslaten is niet bepalen voor een ander, loslaten is vertrouwen.

In welke les bevind ik me op het moment?

Op dit moment bevind ik me bij het vertrouwen van de groei van de praktijk.  Wetend dat het helemaal loslaten niet de oplossing is. De energie mag wel blijven stromen en dit gebeurt door de liefde welk ik er nu insteek. Teveel energie erin steken is niet nodig. Dit mag ik loslaten. Als ik alles met liefde voor de praktijk doe, de klanten met liefde help, alles op mijn website ter inspiratie voor de lezers schrijf, met liefde over de praktijk praat, zullen de klanten uit liefde voor zichzelf naar mij toekomen.

Samenvattend, loslaten van alle zekerheden, gewoontes, geliefdes, en al het materialistische leert mij te houden van mezelf. Het geeft me lucht en vrijheid. Het leert me zijn in het hier en nu. Het leert me om te gaan met de energie en dit voelt uitermate goed.

Hou van jezelf en voel wat je mag voelen