Inspiratie voor jou

Ik heb minder pijn, sport is mijn medicijn

Van een dierbare vriendin krijg ik een bericht dat een tijdschrift op zoek is naar mensen die een verhaal hebben met sport. Direct als ik de oproep op Facebook lees, denk ik, “ja dit vind ik een leuk initiatief ” en ik schrijf degene aan.

Kort erna krijg ik een mail terug. De dame heeft mijn verhaal gelezen en dankt mij voor de inspiratie. Ze heeft duizenden aanmeldingen en gaat daar met management niveau een selectie uitmaken. Het is voor het tijdschrift de Libelle. Dat wist ik op voorhand niet, maar dit maakt het extra leuk.

Dit gun ik iedereen! In de Libelle komen te staan om anderen te mogen inspireren met jouw verhaal. Ondanks ik het anderen gun, gun ik het mezelf ook.

tijdschrift Libelle editie 1 van 2019

En ja hoor! Het goede nieuws is dat ik samen met twee anderen dames ben uitgekozen en in het tijdschrift kom te staan.

De fotosessie vind plaats in Amsterdam. Wat een leuke ervaring! Mooie dames die met me bezig zijn om mijn haren en make up op orde te maken. De kleding is voor me geshopt en ik word door de fotografe direct op mijn gemak gesteld.

Het intakegesprek is telefonisch. Hierin mag ik met veel genoegen mijn verhaal vertellen. Het is een belangrijk onderdeel van mijn leven en dat is fijn om met anderen te mogen delen.

Waarom vind ik dit nu zo belangrijk? Nu zal ik een stukje uit het blad delen en mogen jullie zelf bepalen, wat de reden is voor mij om dit te delen.

De titel is;

Voor elkaar

Twintig jaar geleden kwam Norma erachter dat ze Reuma heeft. Haar vooruitzichten waren dramatisch. Volgens artsen zou ze binnen een paar jaar in een rolstoel belanden. Sport heeft haar daarvan gered.

Daar zat ik dan als jonge moeder van twee jongentjes. Ik was 29 en slikte zestien medicijnen per dag, want ik had een progressieve vorm van reuma. Als ik een paar traptreden had gelopen, moest ik al rusten van de pijn in mijn knieën.

Ik zag allerlei angst scenario’s voor me; wat kon ik straks nog? Tot ik me afvroeg wat ik kon doen om me mentaal beter te voelen. Sporten deed ik nauwelijks nog. Net als vele jonge moeders vond ik het ook lekker om op de bank te blijven hangen, en nu ik reuma had deed alles me pijn.

Wat ik niet vergeten was is, hoe ik me vroeger voelde, toen ik vaak in de sportschool kwam. Ik dwong mezelf weer te bewegen, een stukje lopen en thuis oefeningen doen. Na een paar jaar was ik sterk genoeg om weer in de sportschool te trainen.

Sport is mijn redding

Sport is mijn redding geweest, zeker in combinatie met de juiste voeding. Het is mijn medicijn, want die zware onstekingsremmers en pijnstillers slik ik al jaren niet meer. Sporten geeft mijn energie en kracht, ook mentaal.

Natuurlijk: ik heb reuma, en als ik te druk ben geweest met werk, dan krijg ik een akelige zenuwpijn in mijn voet, en kan ik mijn vingers minder goed bewegen. Dan weet ik dat ik het rustiger aan moet doen. Maar zoveel pijn al vroeger heb ik nooit meer.